Witam Wszystkich. Od jakiegoś czasu przeglądam forum i długo zastanawiałam się czy napisać. Czytając Wasze historie doszłam do wniosku, że podzielę się też swoją.. Zacznę od początku. Około 8 lat temu zdiagnozowano u mnie nerwice natrectw. Dostałam fluanxol 3*0.5 mg Objawiala się tym że chodziłam po lekarzach badalam się przypisywalam sobie różne choroby, na pewno nie jeden z Was miał podobnie. Mój synek miał wtedy 2 lata. Mimo gorszego samopoczucia i strachu przed chorobami funkcjonowałam normalnie spotkałam się z przyjaciółmi studiowałam pracowałam. Przeszło nie wiem kiedy.... I było wszystko dobrze do sierpnia 2019, kiedy mogłoby się wydawać że życie mi się ułożyło. W lutym 2019 poznałam kochającego partnera wcześniej miałam nieudany związek, który przed ślubem skończył się rozstaniem z powodu zdrady. Do rzeczy w sierpniu przeczytałam korespondencję swojego obecnego partnera z koleżanką, nie bo tam nic szczególnego jednak bardzo się tym stresowalam, zaczęłam "wygrzebywac" jego przeszłość, czytałam wiadomości z byłymi partnerkami. Niepotrzebnie bo później nieustannie o tym myślałam.. Podobnie jak 8 lat wstecz. Kiedy sobie nie radziła już z tym poszliśmy do psychologa, później we wrześniu do psychiatry tej samej co kiedyś i znowu dostałam fluanxol, który nie wiele pomagał myśli dalej mi towarzyszyły na okrągło.. Ale funkcjonowałam wchodziłam z domu pracowałam zajmowałam się synkiem teraz 9 letnim. Pod koniec października bardzo pogorszylo mi się samopoczucie.. Dużo spałam mało jadłam płakałam przestałam spotykać się z ludźmi. Udalam się do psych która stwierdziła że wkradła się depresja. Dostałam escitalopram oslonowo lorafen, zwolnienie na miesiąc. Czułam się tylko gorzej. Zaczęłam unikać jakichkolwiek spotkań, wydawało mi się że ludzie widzą że coś ze mną nie tak ze może dziwnie na mnie patrzą, towarzyszył temu brak koncentracji, zaburzenia pamięci, lęk. Zaczęłam bać się że to co się ze mną dzieje to coś poważnego jakas poważna choroba psych lub schizofrenia.
I ten lęk towarzyszy mi do tej pory. Dodam że mój tata od dawna leczy się na tą chorobę co jeszcze bardziej potęguje mój strach mimo zapewnień lekarza że tego nie mam. Odstawilam leki na polecenie mojej doktor...znowu tylko fluanxol i stało się jeszcze gorzej 11.12 przestałam spać. Pierwsze dni były straszne budziłam się kilka razy w nicy nie wiedziałam czy spałam czy nie sen był płytki taki inny... Lekarka stwierdziła że to może być skutek odstawienia lorafenu który brałam 3 tyg. Dostałam doraźnie diphergan który nie wiele dawał, później nasen hydroksyz. Wszystkie te leki nie bardzo mi pomagały. 3.01 zapisałam się do innego lekarza ponoć najlepszego w moim mieście. Dokładnie mnie wysłuchał, choć mówiłam chaotycznie bardzo się stresowalam byłam roztrzesiona. Wpisał mi mirzaten 30mg. Powiedział że nie mam tej choroby że mam zaburzenia lękowe depresyjne. Dodał że nie przejmowałby się kwestia dziedziczenia gdyż jest ona niewielka. Jednak nadal się boję bo nigdy tak się nie czułam. Śpię teraz ciut lepiej jednak w dzień dalej nie ma mowy o spaniu budzę się w nicy już nie tak często ale rano wstaje z lekiem miewam koszmary.. Lek poza działaniem przeciwdepresyjnym ma działanie nasenne. Wizytę mam 22.01. Chcę żeby to wszystko się skończyło. Chciałabym cofnąć czas
Mam nadzieję że Was nie zameczylam tak długim postem. Pozdrawiam i czekam na odzew.
I ten lęk towarzyszy mi do tej pory. Dodam że mój tata od dawna leczy się na tą chorobę co jeszcze bardziej potęguje mój strach mimo zapewnień lekarza że tego nie mam. Odstawilam leki na polecenie mojej doktor...znowu tylko fluanxol i stało się jeszcze gorzej 11.12 przestałam spać. Pierwsze dni były straszne budziłam się kilka razy w nicy nie wiedziałam czy spałam czy nie sen był płytki taki inny... Lekarka stwierdziła że to może być skutek odstawienia lorafenu który brałam 3 tyg. Dostałam doraźnie diphergan który nie wiele dawał, później nasen hydroksyz. Wszystkie te leki nie bardzo mi pomagały. 3.01 zapisałam się do innego lekarza ponoć najlepszego w moim mieście. Dokładnie mnie wysłuchał, choć mówiłam chaotycznie bardzo się stresowalam byłam roztrzesiona. Wpisał mi mirzaten 30mg. Powiedział że nie mam tej choroby że mam zaburzenia lękowe depresyjne. Dodał że nie przejmowałby się kwestia dziedziczenia gdyż jest ona niewielka. Jednak nadal się boję bo nigdy tak się nie czułam. Śpię teraz ciut lepiej jednak w dzień dalej nie ma mowy o spaniu budzę się w nicy już nie tak często ale rano wstaje z lekiem miewam koszmary.. Lek poza działaniem przeciwdepresyjnym ma działanie nasenne. Wizytę mam 22.01. Chcę żeby to wszystko się skończyło. Chciałabym cofnąć czas
Musisz przede wszystkim porzucić kontrolę, nie analizuj. Leki pomogą na objawy, ale nie zmienią Twojego myślenia. Nad tym musisz pracować sama lub z psychologiem.
- ten cytat ma tylko Pokazać jaka determinacja powinna występować przy wyjściu z Zaburzenia . ( a przy okazji mnie rozbawiło )