sucha27 pisze: ↑

14 sierpnia 2020, o 20:17

DreamOn pisze: ↑

14 sierpnia 2020, o 08:56

Mam pytanie do wszystkich nerwusków, którzy notorycznie sprawdzają swój puls. Ja oczywiście tez do nich należę .
Otóż, sprawdzaliście kiedyś swoje tętno w czasie codziennej aktywności w domu?
Nie wiem, sprzątanie, zmywanie, itd.? Takie lekkie prace domowe

Tak, w zależności od czynności wahał się od 110-120

Bardzo dziękuję! U mnie to 105-115. Rzadko kiedy 120 ale zawsze panikowałam ‍♀️

Hej Wszystkim!

Cieszę się bardzo, że istnieje ten temat. Bardzo pomógł mi z moja hipochondrią- fakt, że wszyscy mniej więcej mają te same objawy pomaga zrozumieć, że to tylko nerwica.

Moje objawy
Fizyczne:
-zawroty głowy
-ból głowy
-śnieg optyczny
-błyski w oczach
-pisk w uszach
-drżenie powiek
-ból zębów, zgrzytanie zębami w nocy
-ucisk w skroniach
-zaciśnięte gardło/ból gardła
-ból w klatce piersiowej/"serca"
-nagłe skoki pulsu
-ścisk żołądka
-bóle brzucha w różnych miejscach
-ciągłe rozwolnienia
-drętwienie kończyn
-drżenia mięśni, parastezje
-skrócenie okresu, PMS
-ciągłe zmęczenie, rano po wstaniu uczucie drętwiejących mięśni
-uczucie zimna w całym ciele
-wypadanie włosów
-chudnięcie

Psychiczne:
-Lęk wolnopłynący
-Lęk przed lękiem
-Natrętne myśli, przeważnie na temat chorób, które już mam lub będę miała.
-Hipochondria nakręcana nowymi somatami. Ciągłe sprawdzanie pulsu, ciśnienia, oglądanie wnętrza ust, wyszukiwanie pieprzyków w lustrze.
-Problemy ze skupieniem uwagi.
-Brak myśli lub nagły potok.
-Problemy z pamięcią.
-Bezsenność
-Płaczliwość
-Stany depresyjne, przekonanie że życie nie ma sensu w takim stanie.
-Uczucie wyobcowania
-Derealizacja
-Nowe fobie- jazda samochodem, lot samolotem
-Myśli samobójcze przy jednoczesnym strachem przed śmiercią.
-Unikanie spotkań, wyjazdów.
-Brak zaufania do siebie
-Przekonanie o psychozie, schizofrenii.
-Zwracanie dużej uwagi na to co widzę, słyszę lub jak mówię.


Przy atakach paniki:
-ból w klatce piersiowej
-nagłe "zalanie" się strachem, nieprzyjemnymi myślami
-trudność w oddychaniu
-dreszcze
-ucisk całego ciała
-derealizacja
-przekonanie, że właśnie umieram
-przekonanie, że mam zawał/udar
-płacz

Coś nowego:
- uczucie zatkanego nosa, coś jakby ból zatok

No to u mnie tak...

kiedyś w liceum:
- ogromny strach przed ciążą

później w ciągu następnych lat i niezwiązane z atakami paniki:
- uczucie, że serce robi mi salto w klatce piersiowej, takie mocne uderzenie (ktoś tu na forum pisał, że to dodatkowe skurcze i przerwa wyrównawcza)
- bóle w klatce piersiowej
- wypadanie włosów (nieustające)
- bóle i kłucia w brzuchu
- gula w gardle
- wrażenie, że brakuje mi tchu
- napięcie ciała
- uczucie nagłego gorąca "w czole"
- budzenie się w nocy z poczuciem bezdechu i taką lekką paniką, że nie mogę nabrać powietrza (co szybko przechodzi)
- suchość w ustach
- wibracje w stopach
- pulsujące mięśnie głównie na nogach, ale i w innych miejscach ciała też
- wewnętrzne drżenie - w dole nóg, ale też i czasem jakby w innych miejscach
- takie super długie powidoki po patrzeniu w jasne światła

oprócz tego:
- unikam jedzenia grzybów, bo mam poczucie, że producent lub grzybiarz mogli się pomylić i dorzucić do sprzedawanej partii jakiś trujący okaz
- unikam zażywania nowych leków - zwłaszcza antybiotyków czy co tam, bo obawiam się, że mogę być na nie uczulona
- nie lubię też jeść owoców / warzyw, których nigdy nie jadłam z tego samego powodu (typu jakieś dziwne owocki w Tajlandii)
- boję się latać samolotem (ale to robię, mimo że przeżywam duży stres, ale lubię też podróżować, więc no)
- standardowo, mam poczucie, że lekarz albo coś przeoczył, albo że ja nie wszystko powiedziałam, co chciałam, albo że nie dosłyszał czy nie zrozumiał
- stresują mnie odchylenia od normy w wynikach (chyba, że ktoś mi wytłumaczy, od czego to i uznam, że to logiczne i nic strasznego)
- nie cierpię patrzeć na zakłady pogrzebowe
- jak w mediach czy na internecie wyskakują mi informacje o śmiertelnie chorych osobach, to nie mogę na to patrzeć
- nie chcę też rozmawiać o mega schorowanych osobach
- mam jakiś wewnętrzny opór w stosunku do kontaktów z osobami, które np. przebyły białaczkę
- kiedy odczuję silny bodziec lękowy z ciała mam ochotę wyjść z pomieszczenia, w którym się zadział, często też włączają mi się wtedy "pacifiers", czyli zachowania uspokajające - gładzenie karku, gładzenie po spodniach, po policzku
- jak coś mnie niepokoi, to mam przemożną ochotę weryfikacji, czy nadal się dzieje - np. sprawdzanie w lustrze, czy mam równe źrenice, albo czy trafiam palcem w nos z zamkniętymi oczami
- mam zmniejszoną tolerancję na filmy akcji - zwłaszcza w kryzysach nie mogę oglądać agresywnych i dynamicznych scen, bo się zaczynam denerwować
- kiedy jest z nerwicą gorzej, oczywiście pojawia się więcej zmęczenia, zapadam się w siebie, nie mam nadziei i nie umiem się cieszyć, nic mnie nie interesuje, jestem skrajnie płaczliwa
- mam też takie dramatyczne zmiany nastawienia - w jedną chwilę przychodzą myśli motywujące i pewność, że dam radę i wszystko jest okej, za sekundę zmiana o 180 stopni i myśl, że nie ma nadziei i można spodziewać się najgorszego
- przy atakach paniki (które u mnie akurat na takiej pełnej k*** zdarzają się bardzo rzadko) mam szybkie tętno, uczucie gorąca, pocące się dłonie, chęć ucieczki, wewnętrzne roztrzęsienie, chce mi się do toalety

Kalola198 pisze: ↑

23 maja 2020, o 10:39

Moje objawy to:
-lęk wolnopłynący
-natrętne myśli
-ból, kłócia, ściskanie w klatce piersiowej
-zawroty głowy
-drątwienie rąk i nóg, nogi jak z waty
-wysoki puls i ciśnienie
-drątwienie twarzy
-ból uszu
-mdłości
To są takie podstawowe .

A czy objawy występują u Ciebie cały czas czy z przerwami?

Witam,
Moje objawy sa zupełnie nietypowe, diagnoza po długim szukaniu przyczyn neurologicznych
Objawy histerii (zaburzenia konwersyjne) są zmienne w czasie, somatyczne. U mnie były:
- opadanie powiek
- zamazane, niewyraźnie widzenie
- podwójne widzenie,
- wrażenie drętwienia ust, polików
- nietypowe, silne skurcze mięśni twarzy
- płytki sen, ciągłe przebudzenia
- ataki gorąca, słabość i zmęczenie w upalne dni

Podejrzewali u mnie miastenię i dystonię. Mam nadzieję że komuś ten komentarz się przyda.

Ja chyba po kilku latach walki teraz moge się skupić w zasadzie na 3-4 objawach:

- rozpieranie klatki piersiowej i uczucie ciepla, nie wiem dokładnie jak to opisać dokładnie ale tak jakby coś w niej rosło nagle, jakiś balon z ciepła wodą pod wplywem sytuacji/objawu z pozycji niżej,
- lęk przed chorobą, zawałem, nagle myśli o różnych życiowych sprawach i zamartwianie się na ich temat, który pojawia się po ukazaniu się objawów jak wyżej,
- po ukazaniu się tych objawów i ich opanowaniu zostają nerwobóle w różnych miejscach ciała np. z tyłu pleców, mrowienie w dłoniach,
- po całej akcji ataku jest mi zimno w dłonie i stopy.

Większość z opisanych przez Was objawów zdarzyło mi się doświadczać w najgorszym okresie jednak teraz moja uwagę głównie zwracają te, o których napisałem natomiast zawsze staram się sobie to jakoś logicznie wytłumaczyć albo np wejść na forum Czasami dłużej, czasami krócej się to schodzi.

Boję się też, że o ile teraz jestem spokojny to trochę cisza przed burza ale przez 3,5 roku terapii wypracowałem sobie pewne mechanizmy obronne i większość objawów mnie omija.

Teraz na nowo wracam do równowagi ze względu na ciężka sytuację rodzinna pośrednio mnie dotykająca, ale jednak człowiek martwi się o bliskich i ciężko po prostu mieć to głęboko w poważaniu.

Ja mam objawy, których nie umiem nazwać. Nie mogę wytrzymać sam z sobą, jakby ciągle coś było nie tak, nie mogę się skupić na tu i teraz bo czuję jakbym był zamknięty w klatce, jakby ciągle coś mi przeszkadzało. I ta świadomość, że tak już będzie zawsze,ponieważ biorę leki, chodzę na terapię, słucham diva, wszystko niby wiem, ale te objawy są jakieś nietypowe, nie do wytłumaczenia. Potem złość i rozpacz, ból wewnętrzny. Świadomość, że przegrałem życie, bo nic już mi nie sprawia radości. Wolałbym umrzeć niż żyć z tym.

Mialem ten objaw przeszedł to objaw nerwicy olej go.

Marcin1984 pisze: ↑

5 września 2020, o 14:01

Ja mam objawy, których nie umiem nazwać. Nie mogę wytrzymać sam z sobą, jakby ciągle coś było nie tak, nie mogę się skupić na tu i teraz bo czuję jakbym był zamknięty w klatce, jakby ciągle coś mi przeszkadzało. I ta świadomość, że tak już będzie zawsze,ponieważ biorę leki, chodzę na terapię, słucham diva, wszystko niby wiem, ale te objawy są jakieś nietypowe, nie do wytłumaczenia. Potem złość i rozpacz, ból wewnętrzny. Świadomość, że przegrałem życie, bo nic już mi nie sprawia radości. Wolałbym umrzeć niż żyć z tym.

Dokładnie mam ten sam objaw, zamknięcia w klatce. Jakby nic poza tą klatka nie było, jakby nie można było się z niej wydostać, nie czuje świata. Myślę, że trzeba wziąć to na przeczekanie i minie, nie szarpać się z tym objawem, bo pojawia się tylko bezsilność.

Tak, bezsilność. Nie czuję, że mogę cokolwiek z tym zrobić. Dni uciekają, a codziennie od rana to samo. Nie umiem udawać, że tego nie ma, czuję to całym sobą, więc i myślę tylko o tym. Zaklęty krąg, z którego nie umiem wyjść.

Marcin1984 pisze: ↑

6 września 2020, o 10:26

Tak, bezsilność. Nie czuję, że mogę cokolwiek z tym zrobić. Dni uciekają, a codziennie od rana to samo. Nie umiem udawać, że tego nie ma, czuję to całym sobą, więc i myślę tylko o tym. Zaklęty krąg, z którego nie umiem wyjść.

Widzisz jak ty się stary nad tym użalasz. ..nie dostrzegasz tego? To przeczytaj to co wyżej napisałeś . Taka postawa doprowadzi cie do Czarnej Dupy w której posiedzisz jeszcze długi czas . Masz wyjebac się dosłownie na to samopoczucie i robić dalej swoje ...tak jak mówisz życie ci ucieka ale to twoja Postawa powoduje stratę czasu bo czekasz na poprawę żeby zacząć żyć a masz Żyć razem z tym zjebanym samopoczucie Bracie . Jedziesz do przodu bez rozkimniania i bez trzymanki ..jesteś w stanie zrobić wszystko ale co cie tak naprawdę powstrzymuje ?...zjebane samopoczucie? ...żart. .

Maciej Bizoń pisze: ↑

6 września 2020, o 10:36

Marcin1984 pisze: ↑

6 września 2020, o 10:26

Tak, bezsilność. Nie czuję, że mogę cokolwiek z tym zrobić. Dni uciekają, a codziennie od rana to samo. Nie umiem udawać, że tego nie ma, czuję to całym sobą, więc i myślę tylko o tym. Zaklęty krąg, z którego nie umiem wyjść.

Widzisz jak ty się stary nad tym użalasz. ..nie dostrzegasz tego? To przeczytaj to co wyżej napisałeś . Taka postawa doprowadzi cie do Czarnej Dupy w której posiedzisz jeszcze długi czas . Masz wyjebac się dosłownie na to samopoczucie i robić dalej swoje ...tak jak mówisz życie ci ucieka ale to twoja Postawa powoduje stratę czasu bo czekasz na poprawę żeby zacząć żyć a masz Żyć razem z tym zjebanym samopoczucie Bracie . Jedziesz do przodu bez rozkimniania i bez trzymanki ..jesteś w stanie zrobić wszystko ale co cie tak naprawdę powstrzymuje ?...zjebane samopoczucie? ...żart. .

Piękne podsumowanie jak dla mnie Z chęcią skorzystam dzisiaj z tego kopniaka osobiście bo mi się przyda Dzieki

Maciej, to nie jest tak jak piszesz. Ja nawet nie umiem tego nazwać co mi jest. Męczy mnie to całymi dniami, nie umiem myśleć o niczym innym, bo to mi przeszkadza, wrażenie uszkodzonego mózgu, jakby jakaś siła mi go przechwyciła. CHCĘ za wszelką cenę rozwiązać problem i myślę całymi dniami, szukam w internecie, ale nie pasują mi te objawy do niczego. Każdego dnia to samo, bardzo chcę, ale nie potrafię. Pewnie skończę w psychiatryku, bo jak długo można to przeżywać całymi dniami...?

Hej

Czy w Waszych nerwicach zdarzyło sie Wam widzieć blysk ale nie przy zamkniętych oczach. Dzis w nocy bylam u synka, podnosilam go z lozeczka i mialam wrazenie ze cos blysnelo, nawet spojrzałam w okno ale to bylo ok północy raczej nikt zdjęcia nie robil. Burzy nie bylo.

Ja tak sie boje schizofreni.

Do tego mialam przewidzenie...wudzialam drzwi otwierające a oczywiście nic sie nie otwierało. Naczytalam sie o pseudohalucynacjach ze chory wie ze to sie nie wydarzylo...

Przyjmuje Elicee ale ona chyba takich atrakcji nie daje.

13 lipca zaczął sie koszmar i trwa... Nigdy nie moalam tylu objawów nerwicy.... Mimo wyciszenie przez leki to myślenie robi swoje...