Napięcie emocjonalne

Chora 59 · 22 stycznia 2019, o 16:14

Witam wszystkich i proszę o małe podpowiedzi na temat, jak sobie poradzić ze zbyt dużym napięciem emocjonalnym. Otóż w chwili obecnej rozpoczęłam już 4 dzień odburzania. Muszę wyjaśnić, że choruję na nerwicę lękową. Boję się wyjść z domu, boję się kontaktu z ludźmi. Cały czas mam wrażenie, że wszyscy na mnie patrzą, że widać po moim zachowaniu, że coś jest że mną nie tak, że w sklepie potrącę jakąś półkę ponieważ mam okropne zawroty głowy i duże problemy ze wzrokiem. Pomimo moich obaw i objawów postanowiłam zacząć jednak działać i nie tkwić dłużej w tym. Zaczęłam od krótkiego wyjścia samotnie na spacer. Dziś zrobiłam 3 kilometrowy spacer z kijkami. Dałam radę. Oczywiście jak wróciłam byłam cała spocona mnie tylko z wysiłku, ale i z lęku. W głowie wirowało, kłopoty z widzeniem. Po pewnym czasie zawroty ustąpiły, kłopoty ze wzrokiem zostały, ale najgorsze jest to utrzymujące się stale silne napięcie. Staram się je rozładować ćwicząc, ale to nie pomaga. Moje myśli i ręce są cały czas zajęte,bo cały czas coś robię. Postarzam meble, wykonuję wiele robótek techniką decoupage. Nie pozwalam sobie na nudę. Ale na moje napięcie nerwowe nic nie pomaga. Mam takie wrażenie, że przystało się do mnie jak pijawka i nie można je oderwać. Czy rozmawiam z dziećmi, czy z mężem, czy przez telefon, czy robię cokolwiek ono cały czas jest. Czuję go bardzo boleśnie. Jeżeli ktoś ma sposoby na jego rozładowanie chętnie skorzystam z rad. Mogę też podać swojego e-mail maila w celu wymiany dwóch doświadczeń. Z góry dziękuję za pomoc. Chora 59.

Celine Marie · 22 stycznia 2019, o 17:21

Lęk wolnopłynący to chyba największe piekło w tym zaburzeniu , nic innego Ci nie zostaje jak działać, aż kiedyś minie.4 dni to mimo wszystko bardzo krótko ale ładny początek

Chora 59 · 22 stycznia 2019, o 17:47

Wiersz jest bardzo trafiony i ładny, ale pomimo wszystko uśmiechać się trzeba. Ja czasem śmieje się że swoich lęków. Pozdrawiam

życie · 22 stycznia 2019, o 18:12

Super podejście. Tylko przy wykonywaniu czynności nie myśl, że walczysz z nerwicą. Pozwól jej być, nie uciekaj. Mów sobie, że super tak się czuć i masz prawo tak się czuć. No i ten uśmiech najważniejszy, który już stosujesz

Mi na początku pomagało oddychanie przeponowe i koncentrowanie się na oddechu. Pozdrawiam i powodzenia, będzie dobrze. Daj sobie czas, a wtedy będziesz bardzo małymi kroczkami widzieć światełko w tunelu

Julcia66 · 23 stycznia 2019, o 17:43

Czy do napięcia emocjonalnego można dopasować duszności i kręcenie w głowie jak by było się pijanym i szybkie bicie serca ?

martaa1 · 23 stycznia 2019, o 17:46

Chora 59 pisze: ↑
22 stycznia 2019, o 16:14
Witam wszystkich i proszę o małe podpowiedzi na temat, jak sobie poradzić ze zbyt dużym napięciem emocjonalnym. Otóż w chwili obecnej rozpoczęłam już 4 dzień odburzania. Muszę wyjaśnić, że choruję na nerwicę lękową. Boję się wyjść z domu, boję się kontaktu z ludźmi. Cały czas mam wrażenie, że wszyscy na mnie patrzą, że widać po moim zachowaniu, że coś jest że mną nie tak, że w sklepie potrącę jakąś półkę ponieważ mam okropne zawroty głowy i duże problemy ze wzrokiem. Pomimo moich obaw i objawów postanowiłam zacząć jednak działać i nie tkwić dłużej w tym. Zaczęłam od krótkiego wyjścia samotnie na spacer. Dziś zrobiłam 3 kilometrowy spacer z kijkami. Dałam radę. Oczywiście jak wróciłam byłam cała spocona mnie tylko z wysiłku, ale i z lęku. W głowie wirowało, kłopoty z widzeniem. Po pewnym czasie zawroty ustąpiły, kłopoty ze wzrokiem zostały, ale najgorsze jest to utrzymujące się stale silne napięcie. Staram się je rozładować ćwicząc, ale to nie pomaga. Moje myśli i ręce są cały czas zajęte,bo cały czas coś robię. Postarzam meble, wykonuję wiele robótek techniką decoupage. Nie pozwalam sobie na nudę. Ale na moje napięcie nerwowe nic nie pomaga. Mam takie wrażenie, że przystało się do mnie jak pijawka i nie można je oderwać. Czy rozmawiam z dziećmi, czy z mężem, czy przez telefon, czy robię cokolwiek ono cały czas jest. Czuję go bardzo boleśnie. Jeżeli ktoś ma sposoby na jego rozładowanie chętnie skorzystam z rad. Mogę też podać swojego e-mail maila w celu wymiany dwóch doświadczeń. Z góry dziękuję za pomoc. Chora 59.

Ciągłe napięcie to albo tak naprawdę wynik strachu typowo nerwicowego. Albo istnienie jakiejś presji.
U mnie i to i to wchodzi w grę

Julcia66 · 10 marca 2019, o 18:09

Po czym poznać napięcie emocjonalne powiązane z somatami ?.

Nerwyzestali · 10 marca 2019, o 19:13

Nie cierpię tego. Mi z reguły towarzyszy ucisk w klatce albo w glowie przy takim napieciu. U mnie pojawia sie ono jak nie mogę zrobic kompulsji.

Julcia66 · 12 marca 2019, o 13:50

Dziś byłam w psychiatry który najpierw mnie zjechał że użyłam terminu nerwica a jak się poprawiłam zaburzenie lękowe to swierdzil że to że mam objaw jeden z wielu to nie znaczy że mam zaburzenie lękowe powiedział że nie wymagam leczenia farmakologicznego i nara.Sama poprosiłam o skierowanie na psychoterapie .Wiecie co załamałam się bo oczekiwałam zupełnie czegoś innego od niego

zagrody123456 · 12 marca 2019, o 14:06

Julcia66 pisze: ↑
12 marca 2019, o 13:50
Dziś byłam w psychiatry który najpierw mnie zjechał że użyłam terminu nerwica a jak się poprawiłam zaburzenie lękowe to swierdzil że to że mam objaw jeden z wielu to nie znaczy że mam zaburzenie lękowe powiedział że nie wymagam leczenia farmakologicznego i nara.Sama poprosiłam o skierowanie na psychoterapie .Wiecie co załamałam się bo oczekiwałam zupełnie czegoś innego od niego

No i dobrze Ci powiedzial? A co chciałaś usłyszec? Nie sprawdzaj cały czas czy tak może być z tymi somatami bo to Cię nakręca a dalej to robisz pytajac po raz kolejny

Nerwowy · 12 marca 2019, o 21:16

Julcia66 pisze: ↑
12 marca 2019, o 13:50
Dziś byłam w psychiatry który najpierw mnie zjechał że użyłam terminu nerwica a jak się poprawiłam zaburzenie lękowe to swierdzil że to że mam objaw jeden z wielu to nie znaczy że mam zaburzenie lękowe powiedział że nie wymagam leczenia farmakologicznego i nara.Sama poprosiłam o skierowanie na psychoterapie .Wiecie co załamałam się bo oczekiwałam zupełnie czegoś innego od niego

Nie powiedział Ci tak źle

Lepsze to niż od razu same leki. Ja usłyszałem od jednego na NFZ, że z tego się nie wychodzi i tylko leki w dużych dawkach mogą pomóc, a tak w ogóle, że mam opłakany stan... Nie wiem co on mówi w takim razie osobom mającym inne problemy. Nikt mi nic nie tłumaczył co to jest, jak mogę z tym sobie radzić i że jest inna droga. Wprawdzie dostałem też terapię dla DDA i to był jedyny plus tej wizyty.

Julcia66 · 12 marca 2019, o 21:51

Moim zdaniem tacy "specjaliści"to porażka totalna.Zobaczyny co będzie na tej terapii chce być zdrowa i mogę leczyć się długo grunt żeby zrozumieć dlaczego dopadło mnie to zaburzenie

martusia1979 · 12 marca 2019, o 22:04

Chora 59 pisze: ↑
22 stycznia 2019, o 16:14
Witam wszystkich i proszę o małe podpowiedzi na temat, jak sobie poradzić ze zbyt dużym napięciem emocjonalnym. Otóż w chwili obecnej rozpoczęłam już 4 dzień odburzania. Muszę wyjaśnić, że choruję na nerwicę lękową. Boję się wyjść z domu, boję się kontaktu z ludźmi. Cały czas mam wrażenie, że wszyscy na mnie patrzą, że widać po moim zachowaniu, że coś jest że mną nie tak, że w sklepie potrącę jakąś półkę ponieważ mam okropne zawroty głowy i duże problemy ze wzrokiem. Pomimo moich obaw i objawów postanowiłam zacząć jednak działać i nie tkwić dłużej w tym. Zaczęłam od krótkiego wyjścia samotnie na spacer. Dziś zrobiłam 3 kilometrowy spacer z kijkami. Dałam radę. Oczywiście jak wróciłam byłam cała spocona mnie tylko z wysiłku, ale i z lęku. W głowie wirowało, kłopoty z widzeniem. Po pewnym czasie zawroty ustąpiły, kłopoty ze wzrokiem zostały, ale najgorsze jest to utrzymujące się stale silne napięcie. Staram się je rozładować ćwicząc, ale to nie pomaga. Moje myśli i ręce są cały czas zajęte,bo cały czas coś robię. Postarzam meble, wykonuję wiele robótek techniką decoupage. Nie pozwalam sobie na nudę. Ale na moje napięcie nerwowe nic nie pomaga. Mam takie wrażenie, że przystało się do mnie jak pijawka i nie można je oderwać. Czy rozmawiam z dziećmi, czy z mężem, czy przez telefon, czy robię cokolwiek ono cały czas jest. Czuję go bardzo boleśnie. Jeżeli ktoś ma sposoby na jego rozładowanie chętnie skorzystam z rad. Mogę też podać swojego e-mail maila w celu wymiany dwóch doświadczeń. Z góry dziękuję za pomoc. Chora 59.

Doskonale cię rozumiem, znajdz mojego posta może trochę znajdziesz podobieństwa i nadziei że można sobie z tym poradzić

Mnie rozlużniał basen, bieganie i najbardziej już w cieplejsze dni jazdna na rowerze, póżniej czytanie książek bo nie od razu ponieważ nie umiałam się skupić, muzyka relaksacyjna dosć głośno suchana przez słuchawki.

Julcia66 · 13 marca 2019, o 06:27

Dla mnie najgorsze jest to że gdy jest napięcie to momentalnie klatka piersiowa kamień i kłucia nie mogę oddechu głębokiego wziasc bo kłuje a do tego mam chore zaś zatoki i nos też jest nie drożny po prostu masakra

karoolpl · 13 marca 2019, o 16:14

na napięcie emocjonalne, jak najbardziej aktywność fizyczna, IGNOROWANIE, ale dużo daje też mindfullness, zalecenia to około 8 tygodni praktykowania dzień w dzień, ale nawet poświęcenie na to pare min dziennie daje sporą ulgę, to samo o medytacji relaksacyjnej jest tu na forum napisane, to bardzo pomaga. Jest aplikacja headspace, po angielsku na każdy tel. A jak nie to poszukajcie nagrań do książki świadomą drogę przez depresję, tam macie nagrania mindfullness, to jest coś co mi bardzo pomagało w napięciu emocjonalnym. Z biegiem napięcie przestaje być tak uporczywe, ja pamiętam że w moim przypadku pod sam koniec takiego sporego napięcia bolała mnie głowa, nie brałem tabletek żadnych przeciwbólowych bo wiedziałem że to od nerwicy i swoje trzeba przecierpieć, jednak ostatnio lekarka powiedziała mi że czasami można spróbować tabletki przeciwbólowej że czasami może pomóc, ale czasami niestety nie i jak pisałem swoje trzeba wycierpieć. Ale w złagodzeniu bólu pomaga bardzo akceptacja i "pogodzenie się z losem" piszę w cudzysłowie dlatego że po prostu trzeba pozwolić na objawy, dać im być ale budować ciągle wiarę że to od nerwicy i jest to sztuczny twór

wtedy ból tak mocno nie boli