Nie wiem co zrobić aby się zabić, brakuje mi odwagi a nie chcę mi się żyć.

Nic nie rób,przeczekaj to,to jest chory stan,który minie

Zobacz sobie ten temat użytkownika:
czuje-sie-zerem-t9535.html

Szukałaś gdzieś pomocy emocjonalnej?

ale ja tu nie pasuje i nikt mnie nie chce.

Issabel pisze:Nie wiem co zrobić aby się zabić, brakuje mi odwagi a nie chcę mi się żyć.

Issabel a dlaczego nie chce ci się żyć?co się dzieje u ciebie?

Uwierz mi, mam to samo. Od niedzieli ciągle myśle o tym, żeby to wszystko skończyć..

Każde samopoczucie, które mamy .. jest .. DOBRE.
Ktoś mógłby się zapytać ale "JAK ?! DLACZEGO ?! Przecież czuję się do niczego !!!"
Jest dobre bo jest Twoje, jest autentyczne, masz do niego prawo pełne 100% prawo...
W życiu zdarzają się różne sytuacje i różne chwile. Czasami warto opaść na samo dno .. ("ALE PO CO Q** ?!") .. po to żeby móc się od niego mocno odbić !!!
Rezygnacja ze wszystkiego, opadnięcie na samo dno to wg. mnie tzw. reset. W momencie kiedy nie zależy Ci na niczym w końcu można rozejrzeć się dookoła siebie
żeby zobaczyć wszystko co nas otacza W DANYM MOMENCIE z dystansem NIE przez pryzmat myśli i wyobrażeń.
Jeśli przeszłość lub przyszłość nie daje Ci nadziei to znaczy, że jest bardzo dobrze ! Nie ma czegoś takiego jak przeszłość i przyszłość, jest tylko to co mamy w tej chwili...
Często żyjemy patrząc za siebie lub też przed siebie zapominając o tym że jedyne co mamy to ta chwila w której Jesteśmy.
"Jeśli nie masz niczego MASZ WSZYSTKO"
Jeśli z pełną odpowiedzialnością możesz już dzisiaj powiedzieć sobie "Nie mogę już więcej ze sobą wytrzymać !" .. to BARDZO DOBRZE .. w końcu możesz zauważyć, że Jesteście we dwójkę ..
.. ten który znosi cierpienie i ten który obiektywnie może ocenić, że sytuacja jest nieznośna. Okazuje się, że często zagalopowaliśmy się w naszym wyobrażeniu rzeczywistości i przeinaczyliśmy ją do tego stopnia, że staje się nie do zniesienia a okazuje się że owa "rzeczywistość" nie ma nic wspólnego z rzeczywistością....
Nakarmiliśmy nasze EGO dążeniami, krytyką nas samych, nasza głowa pęka od czarnych myśli .. ale to wciąż nie MY.
Nie urodziłeś/aś się z lękiem przed światem, z objawami somatycznymi, które wywołuje lęk/strach.
Wróć do siebie samej - do tej części która pozostaje niezmienna (bo w każdym z nas jest ta cząstka, na którą nic nie ma wpływu... żadna myśl, emocja, zdarzenie)
Zamknij oczy odbij się od dna i zacznij postrzegać rzeczywistość taką jaką jest. Idź do przodu i nie trać wiary !

Joannaw27 pisze:

Issabel pisze:Nie wiem co zrobić aby się zabić, brakuje mi odwagi a nie chcę mi się żyć.

Issabel a dlaczego nie chce ci się żyć?co się dzieje u ciebie?

Napisałam wyżej

-- 6 października 2016, o 20:46 --

Dominik.O pisze:Nic nie rób,przeczekaj to,to jest chory stan,który minie

To nie minie

Issabel pisze:
To nie minie

dlaczego?

Za dużo przekroczonych granic. Czuję, że nie mam prawa żyć. Zasługuje na ból i na to tylko wyłącznie. Męczy mnie jak zrobię coś dla siebie dobrego. Nikt też mnie tu nie chce....Nie liczę się.

Issabel pisze:Za dużo przekroczonych granic. Czuję, że nie mam prawa żyć. Zasługuje na ból i na to tylko wyłącznie. Męczy mnie jak zrobię coś dla siebie dobrego. Nikt też mnie tu nie chce....Nie liczę się.

Issabel masz prawo żyć! Musisz żyć i walczyć o siebie! Nie poddawaj się!

Wiem łatwo się pisze, ale kilka lat temu miałam dokładnie to samo, ktoś jednak mi pomógł i dziś tu jestem. Natręctwa wróciły ale wiem że muszę żyć i walczyć!

Niestety ale nie mam prawa

Widocznie był jakis powód dla których te granice przekroczyłaś.

Bo o to chodzi, że nikt mi nigdy nie pomoże i to nie minie. Bo ja tylko zasługuje na ból i to przekroczyło juź granice. Czuję do siebie nienawiść

Ale ty czujesz ból emocjonalny z powodu czegoś co zrobilaś, poczucia winy
czy chodzi Ci o to że czujesz sie samotna, odtrącona, niepotrzebna i to już przekroczyło jakieś granice?