Ostatnimi czasy znowu nasiliły mi się natrętne myśli o tym, że umieram w danej chwili.. To zawsze połączone jest z lękiem... najgorsze jest to, że już niejednokrotnie miałam takie myśli a jak się znowu pojawiają to mam w głowie: A jak tym razem to naprawdę prawda? itd... Po prostu przyzwolenie na wiarę w nie... W jaki sposób wyśmiac te myśli? Jak do siebie mówić kiedy się pojawiają?

Możesz np zamienić to na myśl że umrzesz ze starości w wieku 90 lat koniec kropka i tego się trzymaj .

albo nie zwracaj uwagi na nie niech sobie będą a ty rób swoje po pewnym czasie dadzą sobie spokój

Nie da się nie zwrócić uwagi, bo one przywołują napad gorąca i pot...

da się ja miała napad gorąca pot ... trzęsiawki , lęki , drętwienie , sraczki ... a już nie mam tzn że się da głowa do góry !

A ja miałem przed chwila taki niby atak paniki - myśl krzywdząca nożem, ale mimo silnych iluzji, niepokojów. Męczył mnie, ale dałem radę. I wracam do życia dalej Musisz akceptować, pozwalać im

Dzięki schanis... Miałaś coś podobnego? a na czym polega wyśmianie?

Miałam okropne myśli egzystencjalne bardzo się ich bałam , zrobiła tak jak pisałam wyżej ... po godziłam się z tym że umrę kiedyś tam ze starości , bo żeby umrzeć potrzebna jest starość ...
Ja tak szczerze nie bardzo wyśmiewam myśli, nerwicę może bardziej mówię do niej co znów mi pod suwasz tą myśl a ha ha ha , a ja i tak wiem że to nie prawda i się bujaj:) i jak jesteś taka cwana myślo to przyjdz do mnie jak wyjdę z nerwicy , ale to też tak nie jest że myśli puszczą od razu mnie długo męczył pózniej robią się takie blade nie prawdziwe , a pózniej już nic nie znaczą bo nie dajesz im wartości . Do posłuchania mysli-egzystencjalne-cz-1-wyjasnienie-t6848.html

Po pierwsze:
Nie jest istotne to czy odczuwasz napady goraca czy poty, czy ataki paniki czy jakikolwiek inny objaw po myślach. Zwracanie uwagi na objawy powoduje zamykanie się w pętli lękowego koła, objawy niestety moga się pojawiać kiedy mamy zaburzenie nerwicowe, czyli akceptacja.

Po drugie:
Mysli o śmierci dotyczą zwykłych ludzi, podczas aktywnego mechanizmu lękowego są one straszakami i są często nasilone z uwagi na sam ten mechanizm, powodują objawy, lęk i ciągłe zatapianie się w tym samym kole lękowym, więc własnie to ma być motywacją aby nie zwracac na nie uwagi (bo to powoduje ciągle to samo), a nie powinno być demotywacją to, ze coś się z uwagi na nie pojawia - bo to jest naturalne dla stanu lekowego a przecież chcesz z niego jak rozumiem wyjść.

Po trzecie:
ryzykowanie ale, ze zaraz będzie hasło - jak ryzykować kiedy chodzi o smierć a no tak żeby najpierw zmniejszyc ROZUMEM i LOGIKĄ prawdopodobieństwo - czyli badania są dobre, masz tyle i tyle lat a nie 80 i ryzyko nagłego gonu czy w najbliższym tygodniu jest niewielkie, więc lepiej skupić się na mimo wszystko życiu - innymi słowy "możesz śmiało żyć zamiast już umierać"
(myśli te jednak nie musza minąc od razu jak tylko tak pomyślisz, to wymaga uświadamiania siebie dłuższego i wewnętrznego motywowania się).

Po czwarte:
wewnętrzna motywacja - a dokładnie ty będąc w kole lękowym już w zasadzie "nie zyjesz" Mam nadzieję, ze zrozumiesz te metaforę, więc motywacją może być ustawienie własciwego priorytetu wewnętrznego.

Po piąte:
stale uświadamiac się w prawdach filozofii/natury - życie polega na rodzeniu się i umieraniu, nie przeskoczysz tego aspektu, możesz jedynie wykorzystywac czas jaki masz (powrót do strategii priorytetu).

Po szóste:
ulepszać się w innych dziedzinach życia i osobowości aby takie tamaty zastepcze się nie pojawiały (jesli to jest powodem ich pojawiania).

KROPKA.

Dzięki... te myśli o śmierci zawsze się u mnie pojawiają kiedy chcę coś zmienić w życiu... Wtedy to co najgorsze: śmierć i myśli typu: I tak umżesz, nie poradzisz sobie...

Bo te mysli mają na celu wybić cię z rytmu, ustawić w pozycji takiej aby niczego nie zmieniac, aby było jak jest, taka forma na pewien sposób obronna - jajakolwiek chęc zmiany = myśli, które mają cie pochłaniac i twoją energię.

"[...] zazwyczaj widmo śmierci sprawia, że bardziej szanujemy życie."

Ten cytat mi wiele pomaga. Najśmieszniejsze w tych myślach jest to że cały czas obawiając się śmierci tak naprawdę ją od siebie odpędzasz. Śmierć wybiera tych którzy się jej nie spodziewają. Ci którzy o niej ciągle myślą zostawia w spokoju. Obierz taki tok myślenia. Ja tez cały czas myślę o śmierci chorobach. Jednak gdy taka myśl przychodzi staram się myśleć pozytywnie. Jesli pojawia sie pytanie Czy ja umre ?
Odpowiadam oczywiście ze tak ale napewno nie teraz I napewno nie przez jakieś piepszone nerwice i depresję