A więc tak nie rozpisując się za bardzo...żeby nikomu oczu nie popsuć mam problem już od lat 14 może 15 z poczuciem ogladania świata za dosłownie grubą bardzo brudną szybą. Na poczatku to w ogóle chodziłem do okulisty bo mówił że to może być zapalenie siatkówki, spojówek no decyzje były różne. Wtedy nie miałem tego cały czas tylko tak różnie, potrafiłem miec tak miesiąc i tydzień spokoju a potem tydzień i tydzień spokoju. Zawsze tydzień dawało mi to od siebie luzu.
Teraz 5 lat później, (mam lat 19) mam to uczucie bez przerwy w sumie już od 4 miesięcy i niestety jest to tak dosyć nasilone, ze tym razem zaczeło mi to naprawde przeszkadzać a nawet powodowac uczucie niepokoju.
Szyba taka gorsza zrobiła mi się odkąd zacząłem mieć inne symptomy, bóle żołądka, nudności ranne, biegunki, i wysokie skoki pulsu w spoczynku. Bałem się ze coś mi jest i do tej pory się boję chociaż badania wyszły dobrze. W poniedziałek odbieram wyniki tomografii.
Czy ktoś z was zna to uczucie szyby? czy to jest derealizacja? Objawy pasują bo też widze tak mało realistycznie, czesto mam ochotę dotknąc czegoś żeby się upewnić czy to naprawdę jest.

Bardzo możliwe, że to derealizacja, jak widać z formy przejściowej dotarłeś do tej kiedy D/D jest cały czas.

Zgaduję, że tomografia wyjdzie dobrze, wtedy pozostaje tylko udać się do psychiatry i zacząć leczenie i to Ci radzę.

Pytasz czy ktoś zna to uczucie szyby? To w końcu forum i dział o D/D więc jest nas więcej, nie jesteś sam

I jak ta tomografia? ja podobnie do ciebie mam objawy...własnie mma uczucie szyby albo zamknięcia w szklanym pudełku. Ale tomografia wyszła okey tak jak i inne badania. Mam tez na stałe nudności.
Ale opisałem to wszystko w w swoim temacie.
To chyba derealizacja....

Witajcie trafilem na wspaniala historie czlowieka ktory przezyl to co my! http://moja-nerwica.republika.pl. PRzeczytajcie od poczatku do konca i naprawde zxobaczycie na czym polega to wszystko! Tutaj macie opisanie uczucia bycia za szyba : http://moja-nerwica.republika.pl/odrealnienie.html . Co o tym sadzicie?

chyba większośc osób z tego forum to czytało ja czytałem to kilka razy minimum

Masz rację klawiszq92 , że wiele osób to czytało , ale powiem Ci że mi to pomaga , podnosi mnie na duchu. Ja jeśli czuję się źle i tracę nadzieję , zawsze to czytam . Z tego co wiem , to najważniejsze jest to , żeby to uczucie zaakceptować , bo nie da się od tego uciec. Trzeba normalnie żyć jak wcześniej - nie jest to łatwe , ale na pewno uczucie depersonalizacji i derealizacji nie jest groźne . Podobno samo mija. Ja wiem , że mam to od stresu. Nasila mi się gdy się bardzo stresuję ,a najbardziej w pracy. Trzeba myśleć pozytywnie i olać to , chociaż przyznaje sam że jest to trudne , ale skoro innym się udało...

ja swego czasu jak miałem apogeum DD to mi pomagał ten blog o derealizacji i w ogóle. Ten facet świetnie to opisał

W depresji bardzo czesto mialem to uczucie szyby w derealizacji a czasem nawet brudnej szyby ale bez mozliwosci wlaczenia wycieraczek

będę musiała to przeczytać koniecznie, nie daje juz rady