Senność to moje dominujące odczucie w ciągu dnia, a popołudniami dodatkowo zmęczenie. W dni, w które wstaję bardzo wczas, by bez dużego pośpiechu wyszykować się do pracy, często popołudniami i wieczorami jestem tak senny i zmęczony niczym (w pracy nie robię nic, co obiektywnie wymaga jakiegoś wysiłku), że się zataczam i miewam "migi" utraty przytomności, ale to tylko "mig", nie zdążę upaść. I dzieje się tak bez względu na to, czy poprzedniego dnia pójdę spać np. o 21 czy np. o 23.

dziwny123 pisze: ↑

4 czerwca 2017, o 14:51

Senność to moje dominujące odczucie w ciągu dnia, a popołudniami dodatkowo zmęczenie. W dni, w które wstaję bardzo wczas, by bez dużego pośpiechu wyszykować się do pracy, często popołudniami i wieczorami jestem tak senny i zmęczony niczym (w pracy nie robię nic, co obiektywnie wymaga jakiegoś wysiłku), że się zataczam i miewam "migi" utraty przytomności, ale to tylko "mig", nie zdążę upaść. I dzieje się tak bez względu na to, czy poprzedniego dnia pójdę spać np. o 21 czy np. o 23.

Też tak mialam ... chroniczne zmeczenie towarzyszlo mi dosc dlugi czas...okolo 3 miesiecy.. Mimo,iż spalam po 12h wstawalam bardzo zmeczona.. u znajomych zasypialam na kanapie,ale z czasem to minelo,ale nie mozesz do tego przywiazywac znacznej uwagi,mimo iz jest to ciężki kawałek chleba.
Zaakceptuj to,że tak narazie będzie i tyle.
Powodzenia

Nie mogę tego całkiem akceptować, bo to trochę frustrujące, że od studiów mój umysł nie może normalnie pracować, gdy muszę wcześnie wstać i że w autobusie muszę bardzo uważać, by nie przejechać przystanku lub nie rozwalić sobie łba, jeśli muszę stać.

Mi kiedyś pomogło to, że zmieniła się się sytuacja w życiu na lepszą i powróciła mi energia do życia. Niestety teraz jest fatalnie, niby daję radę wszystko robić, ale zmęczenie mam jak u staruszki.

To jedna z moich bardziej uciążliwych rzeczy w nerwicy,depresji i dd,wyczerpanie psychiczne i fizyczne,otępienie,otumanienie,chorobliwa wręcz senność są straszne ale w sumie się nie dziwię,ciągłe napięcie i objawy plus brak snu wykańczają

Celine Marie pisze: ↑

28 stycznia 2018, o 19:09

To jedna z moich bardziej uciążliwych rzeczy w nerwicy,depresji i dd,wyczerpanie psychiczne i fizyczne,otępienie,otumanienie,chorobliwa wręcz senność są straszne ale w sumie się nie dziwię,ciągłe napięcie i objawy plus brak snu wykańczają

Jestem senna A boję się zdrzemnąć w ciągu dnia lub iść spać zbyt wcześnie by nie obudzić się o 3 lub 4 no błędne koło.... chociaż dziś sukces spałam do 6 szkoda tylko ze to niedziela ...

no.. z objawów to została mi senność, kiedyś człowiek spał 6h i był wypoczęty szcześliwy, teraz potrzebuje 10h, irytuje to, ale co zrobić.

user009 pisze: ↑

29 stycznia 2018, o 12:48

no.. z objawów to została mi senność, kiedyś człowiek spał 6h i był wypoczęty szcześliwy, teraz potrzebuje 10h, irytuje to, ale co zrobić.

Ja za to chciałabym się wyspać A po max 6 godz budzi mnie uczucie niepokoju i niebmoge zasnąć A co tu robić o 4 nad ranem.... na początku nerwicybspalam po 12 godz i wtedy najszybciej się regenerowalam

Widzisz, nie dogodzisz nerwicowi, ja nie mam uczucia niepokoju ani nic, ale mógłbym spać i 10 i 12h i prawie zawsze będę senny
I czasami mnie to irytuję

Zasypiam szybko, śpię głęboko, mówiłem sobie, że się regeneruje, ale jakoś tego nie widzę, moze jakaś depresja, zresztą, co za różnica

Zmęczenie to jedna z masek depresji, tak mi kiedyś psychiatra powiedziała.

No tak. Mi psychiatra też powiedziała, że poza tym jestem też mega przemęczony przez wszystko na raz i tak to wygląda.
Kondycji zero, wieczne zmęczenie i senność mimo ponad 8h snu czasami... No cóż, to nie starość jeszcze na pewno

Rybik w Machinie pisze: ↑

29 stycznia 2018, o 16:22

No tak. Mi psychiatra też powiedziała, że poza tym jestem też mega przemęczony przez wszystko na raz i tak to wygląda.
Kondycji zero, wieczne zmęczenie i senność mimo ponad 8h snu czasami... No cóż, to nie starość jeszcze na pewno

Ja kiedyś myślałam, że to brak kondycji i trzeba coś ćwiczyć to wrócą iły, ale teraz jestem prawie pewna, że to lęk wyssał ze mnie energię, bo nawet jak miałam ruch to nic nie dawało. Mam jeszcze hipotezę, że to może od leków, ale nie wiem.

Mi lekarz zapisał 5mg relanium na noc zasypiam jak dziecko staram się iść spać nie wcześniej niż o 10 i pomimo zmęczenia przez cały dzień budzę się o 4 i do 6 walczę o odrobinę snu do tego ssanie w żołądku mam wrażenie że nerwy wycieczaja mój organizm

cyraneczka pisze: ↑

29 stycznia 2018, o 16:37

Ja kiedyś myślałam, że to brak kondycji i trzeba coś ćwiczyć to wrócą iły, ale teraz jestem prawie pewna, że to lęk wyssał ze mnie energię, bo nawet jak miałam ruch to nic nie dawało. Mam jeszcze hipotezę, że to może od leków, ale nie wiem.

To nie od leków na pewno. Przynajmniej ja miałem dokładnie taki sam stan na długo przed moimi wizytami u psychiatry. Może nawet trochę gorszy, bo jeszcze się martwiłem, smuciłem i cholera wie co jeszcze.

To lęk i ciągle napięcie połączone z zamartwianiem i bezsennością - idealne combo Zresztą wiadomo - całe ciało napięte, mózg wciąż pracuje i analizuje, to i energia się kończy.

Idealnym porównaniem będzie telefon z androidem, który ma problem z jakąś aplikacją i ta go ciągle wybudza (tzw. wackelock - do poczytania ) i to wciąż pożera baterię w stanie spoczynku telefonu o wiele szybciej niż powinno normalnie. Ot, taka ciekawostka. Identyfikuje się ze smartfonem

Chroniczne zmęczenie było moja nerwicowa zmora.
Niestety ten objaw był ze mna najdłużej. Około roku ledwo chodziłam , czasami zasypialam na kanapie u znajomych, droga do sklepu to była katorga dla mnie. Spalam po 12 godzin dziennie mimo to nie mialam sil. Potem wyczytalam ze spanie tak długo jest tak samo szkodliwe jak i niedosypianie. A więc zminimalizowalam sen do 8 godzin dziennie. Zrobiło się trochę lepiej ale bez szalu. Za kazdym razem kiedy bylo lepiej i sie zestresowalam to podałam na twarz i ledwo stalam. Z czasem to się zaczelo poprawiać ale to z dlugim czasem. Z tym ze ja mialam lekki fetysz na tym punkcie więc ja przyzylam to 2 razy bardziej