atak śmiechu

marianna · 4 października 2016, o 11:20

Słuchajcie, czy ktoś z was miał atak śmiechu po przebudzeniu?
Zdarza mi się to bardzo rzadko, raz, dwa na rok kiedy mocno śpie i nagle coś mnie wybudzi (np. ktoś dzwoni)
i jestem totalnie śnięta, wstaję ale czuje że jestem jeszcze w pół śnie, nie do końca świadoma i nagle dopada mnie
niepochamowana potrzeba smiechu. Po prostu nie do opanowania, wszystko mnie smieszy wtedy.
Mija po paru minutach jak się zacznę budzić i zaczyna mi się to mieszać z lękiem i niepokojem.
Wtedy już nie jest mi tak wesoło;)
Bywa też tak że śni mi się coś smiesznego, i po prostu budzę się śmiejąc i też nie mogę przestać.
Ostatnio dostałam taki atak smiechu w derealizacji, co mnie przeraziło i wtedy zaczęłam to po raz pierwszy rozpatrywać
jako objaw świrowania.

Kiedyś czytałam że jest to reakcja na stresy, jakieś traumy i forma wyrzucenia z siebie emocji i napięcia.

Optymistka · 4 października 2016, o 11:26

Marianna, ja tak często miałam i chyba dalej mam

ogólnie w zaburzeniu mieszały mi się nastroje, od smutku, poprzez lęk do śmiechawy ..

trochę to irytujące było niekiedy, ale myślę, że to normalne w stanach lękowych

co do reakcji na stres, to niektórzy tak mają, że zamiast płakać wybuchają śmiechem i nie trzeba być tutaj zaburzonym. Nawet mówiła mi o tym terapeutka, że to normalna reakcja organizmu

Jak się wejdzie w analizę tego, to od razu takie śmiechawy wydają się niepokojące

ddd · 4 października 2016, o 11:28

Czlowiek sniety moze miec rozne zachowania

Miesza sie to z lękiem tobie pozniej bo zapewne sie zaczynasz martwic ze to cos nie tak z toba

Nawyk nerwicowca

Potraktuj to jako wylew emocji i to wszystko, a co moze byc w tym dziwnego? Jak jak jestem w polsnie to mam czesto w sobie duze poklady zlosci. Nie ma sensu widziec w tym cos nie halo.

Estera · 4 października 2016, o 11:51

kazdemu chyba zdarza sie taka glupawka, niby bez powodu, a to pewnie po to by rozladowac stres, organizm sam decyduje, ze mu tego potrzeba

marianna · 4 października 2016, o 12:07

Znaczy tak, ataki smiechu na tle nerwowym miewam. Kiedyś zapisałam sie na medytacje z kolegą o mało nie wyprosili
mnie z sali. Wszyscy medytowali w skupieniu a ja miałam napady śmiechu.
I to rozumiem, to z napięcia i w danej sytuacji.
Moja koleżanka nie jest w stanie wytrzymać 3 min w kościele bo zaczyna się śmiać, a kiedy zacznie to przechodzi
i na mnie, wiec zdarzyło się juz nie raz że kazali nam wyjść.
No ale tu śpie sobie normalnie, cos mnie budzi a ja dostaje napad smiechu.
No ale może macie racje, jak zwykle, może to jest taki inny rodzaj ataku paniki.
Czasem lęk po przebudzeniu, czasem śmiech.

W ogóle rzadko mi sie to zdarza ale czasami czuje że wstaje i ma totalna nierealność, mega dd.
Mija powoli w ciagu dnia ale wytłumaczyłam sobie już że tak może być.
Jednak piszę o tym bo może ktos będzie szukał takiej informacji.
Tak że czasami wstaje normalnie a czasami jakbym się naćpała;)

Dziękuję wam za odpowiedzi i pozdrawiam ddd który zawsze od samego poczatku jak jestem na forum służy dobrym słowem:)

Estera · 4 października 2016, o 12:12

hehe

no to masz fajnie w sumie, tez bym tak chciala czasami

marianna · 4 października 2016, o 12:25

Estera powiem Ci że ja wole klasyczny niepokój i lęk z rana, ewentualnie napad złości jak wspomniał ddd
bo to juz znam i to sie powoli uspokaja gdzieś tam we mnie.
Śmiech bywa dosyć kłopotliwy, dziś np. obudził mnie pan od gazu bo przyszedł sprawdzić paniki i wentylację.
Zapomniałam że miał dzis przyjść i spałam bardzo mocno, jak zadzwonił domofon, zaczełam szybko ogarniac kuchnie
na wpół śpiąc i nagle dostałam atak śmiechu.
Otworzyłam drzwi, stoi facet z 2 m. kijem do czujnika i naprawde kosztowało mnie bardzo bardzo duzo wysiłku
żeby nie wybuchnąć śmiechem. Potem włączyłam radio i muzyka wydała mi sie tak strasznie zabawna
że nie mogłam przestac sie śmiać. I znowu jak w dd zaczęłam sie bać że juz nigdy nie przestane;)

Kalsycznie sie wkreciłam w lęk znowu, brawo ja!

Joannaw27 · 4 października 2016, o 12:33

Marianna a mi się wydaje,że masz już tak dość tego stanu,że reagujesz poprostu śmiechem,ale powiem Ci ze to dobrze,zaakceptuje to jak każde inne objawy.

-- 4 października 2016, o 12:33 --
Zaakceptuj

Dominik.O · 4 października 2016, o 12:39

Marianna,nie rób z tego problemu,tylko się śmiej do woli;)

marianna · 4 października 2016, o 12:53

Hmmm.... mi sie wydaje że to jest reakcja nerwowa, jakiś rodzaj rozładowania napięcia.
Trochę jak atak paniki po przebudzeniu.
To nie jest moja świadoma rekacja na coś zabawnego, w tym jest cały problem:)
Pamietam że jak spałam z mężem i byłam wtedy mega zestresowana jego piciem i w ogóle sytuacją
to potrafiłam sie obudzić przed 6 rano z napadem śmiechu własnie bo akurat coś mi się śniło.
Mąż siie budził i był tym mega wkur**ony bo o 8 wstawał na 12 h pracy a ja sie turlałam obok ze śmiechu i nie mogłam przestać.
Wiec bywa to kłopotliwe. Dzis gdybym sie roześmiała przy gosciu od gazu to by pomyslał że się śmieje z niego.

Z tym śmiechcem to ogólnie mam problem czasami ale za dnia, jak pisałam wczesniej.
Śmiac mi sie chciało np. na terapii grupowej, gdzie ludzie naprawde opowiadali o swoich tragediach
albo pamietam że kiedys jak miałam ogromne stresy kolezanka przyszła pokazać mi swój obraz.
A ona wyjatkowo nie umie malować, ale maluje bo lubi.
Długo starałam sie zachować totalna powagę ale w pewnym momencie nie wytrzymałam i parsknełam
takim śmiechchem że aż sie popłakalam. Potem musiałam ja przepraszać...
Nie wspomne o atakach smiechu w autobusie...

Tak tak, to musi być nerwowe... mam nadzieje;)

Dominik.O · 4 października 2016, o 12:57

Nawet jeżeli jest to u Ciebie jakaś reakcja obronna,to jest ona najmniej szkodliwa,więc nie martw się tak

Estera · 4 października 2016, o 13:13

Joannaw27 · 4 października 2016, o 13:19

Hehe Marianna,ale spójrz na to z innej strony,jak bym zaburzeniu tylko towarzyszył taki objaw,to ja chcę być znów zaburzona,no a tak na poważnie ,to napewno czasami jest ci nie zręcznie,a nerwicowe to jest napewno,wiesz jak to z nerwicą,jak nie drzwiami to oknem.

marianna · 4 października 2016, o 13:37

Nie no ale dziś to mam przes**ane, będę się smiała pół dnia chyba.
Ale juz to kiedyś miałam, jakos to przetrwam. mam nadzieje że w autobusie wytrzymam dzielnie dzisiaj
Kolega mnie zaprosił na wystawę ale nie wiem czy dam rade iść, przecież nie wypada stać przed czyimiś
dziełami i się zwijać w pół ze śmiechu...

Oczywiscie sa gorsze problemy w nerwicy.
Chyba najgorszy ten a tak smiechu po obudzeniu zaliczyłam w dd, kiedy obudził mnie telefon
z zaproszeniem na prezentacje garnków a nagrodę miałam dostać męski garnitur (nie wiem co po mi:))))
Telefon odebrałam prawie śpiąc i naprawdę wtedy sie przeraziłam bo dostałam taki atak śmiechu
że nie mogłam sie uspokoić.
Wszelkigo typu ataki lęku mam opanowane ale z tym śmiechem to czasami masakra...

bart26 · 4 października 2016, o 13:38

Szczerze to fajny ten objaw ale staram sie gdzies postawic w twojej skorze i wiesz co mysle ze napewno masz z tym problemy ale z drugiej strony nie rob sobie z tego problemu bo nerwica zaraz to wylapie i bedziesz lapala schizy zeby sie tylko nie zadmiac co bedzie powodowac kolejna analize . Tutaj to musisz poprostu ucisc i powiedziec sobie ze lepiej sie smiac i plakac . Jest takie slowo PRZEPRSZAM i ono w niezrecznej sytuacji napewno zadziala a jak nie to nie twoj problem ze ktos to odbierze zle lub w jakis taki dziwny sposob .